ساکروم یک قطعه استخوانی پهن، بزرگ و سه گوش که از جوش خوردن 5 مهره ساکرال به وجود می آید. این استخوان به صورت مایل بین دو استخوان هیپ قرار گرفته و همراه با استخوان کوکسیکس جدار خلفی لگن حقیقی را تشکیل می‌دهد. ساکروم دارای یک قاعده، یک راس، چهار سطح (خلفی، قدامی و دو سطح طرفی ) می‌باشد. راس این استخوان با کوکسیکس و قاعده پهن آن با پنجمین مهره کمری مفصل می‌شود.

قاعده ساکروم به سمت بالا و جلو تمایل داشته و توسط سطح فوقانی اولین مهره ساکرال تشکیل شده است. تنه این مهره به علت تحمل و انتقال وزن بزرگ بوده و قطر عرضی آن بیش‌تر از قطر قدامی - خلفی می‌باشد. لبه قدامی سطح فوقانی تنه برجسته بوده و به اصطلاح آن را دماغه ساکروم می‌نامند . قاعده ساکروم با پنجمین مهره کمری مفصل شده و زاویه‌ای به نام ساکروورتبرال را به وجود می‌آورد . سوراخ مهره‌ای مثلثی شکل بوده و انتهای فوقانی مجرای ساکرال را تشکیل می‌دهد . پدیکل‌ها کوتاه و لامیناها به صورت مایل به سمت عقب و داخل می‌آیند تا به یکدیگر برسند و در محل اتصال دو لامینا به هم تکمه خاری وجود دارد. زوائد مفصلی فوقانی دارای رویه مفصلی مقعر می‌باشند که متوجه عقب و داخل است و با زائده‌های مفصلی تحتانی پنجمین مهره کمری مفصل می‌شوند. در قسمت خلفی هر یک از زوایای مفصلی فوقانی برجستگی کوچکی وجود دارد که همتای زوائد مامیلاری در مهره های کمری می‌باشند. زائده عرضی اولین مهره ساختمان تغییر شکل یافته‌ای می‌باشد که به صورت توده‌ای از تنه، پدیکل و زوائد مفصلی فوقانی به سمت خارج برجستگی پیدا می‌کند و در حقیقت این توده مجموعه‌ای از زائده عرضی و عنصر دنده‌ای می‌باشد و قسمت فوقانی توده طرفی ساکروم را ایجاد می‌کند که به آن بال ساکروم نیز گفته می‌شود.