كاربرد فاضلاب تصفیه شده در كشور های مختلف جهان از دیر باز رواج داشته است و در كشور های پیشرفته فاضلاب های تصفیه شده با رعایت ضوابط زیست محیطی مورد استفاده قرار می گیرند. محور این قوانین بر حفظ سلامتی انسان، حفاظت از محیط زیست و جلوگیری از آلودگی خاك و آب استوار بوده و در دوره های زمانی مشخصی مورد بازنگری قرار می گیرد. در حالی كه در كشورهای در حال توسعه، علاوه بر فاضلاب های تصفیه شده از فاضلاب خام نیز برای مقاصد مختلف چون تولید محصولات كشاورزی و آبزی پروری استفاده می شود، اما این كشورها فاقد راهبرد و برنامه ریزی مناسب و همچنین دستورالعمل مشخص در زمینه استفاده از پساب ها و آب های برگشتی هستند. به همین دلیل استفاده از این منابع در اغلب موارد با پیامدهای بهداشتی، زیست محیطی و آلودگی منابع آب و خاك همراه می باشد. ایران به عنوان یكی از كشور های مهم خاورمیانه، با كاهش منابع تجدید شونده آب مواجه بوده و در حال حاضر در سطح كشور به ویژه در حواشی شهرهای بزرگ و مراكز استان ها از پساب های تصفیه شده برای مصارفی چون آبیاری استفاده می گردد. در بیشتر مواقع این استفاده غیر اصولی بوده و برای كشت سبزیجات و صیفی جات انجام می شود كه موجب آلودگی محیط زیست، تجمع آلودگی در خاك و انتقال آن به محصولات تولید شده می گردد و با توجه به میزان استقبال و همچنین نیاز به استفاده از پساب ها و آب های برگشتی در كشاورزی، در حال حاضر بیشتر تصفیه خانه های فاضلاب در سطح كشور با هدف استفاده مجدد از پساب حاصل، در كشاورزی طراحی و اجرا می گردند. بنابراین جهت استفاده صحیح و پایدار از این منابع، تدوین استانداردها و ضوابط مناسب و الزام در رعایت استانداردها و ضوابط مربوطه ضروری بوده و توجه به این اصل، می تواند متضمن اثرات سودمندی همچون حفاظت كمی و كیفی منابع آب و كاهش آلودگی محیط زیست گردد. این راهنما با هدف اصلی تدوین ضوابط بهداشتی و زیست محیطی استفاده از پساب ها و آب های برگشتی در پرورش آبزیان تهیه شده است.