راهنمای سنجش و بیان عدم قطعیت در توصیف مخاطره

این راهنما بخشی از مجموعه تلاش‌های هماهنگ بین‌المللی، منطقه‌ای و ملی در ارزیابی و مدیریت مواد شیمیایی خطرناک است، که انگیزه اصلی آن از کنفرانس محیط زیست و توسعه سازمان ملل متحد (UNCED) در سال 1992 به وجود آمد. تعهد دولت‌ها در اجلاس جهانی توسعه پایدار سال 2002 و در رویکرد استراتژیک مدیریت بین‌المللی مواد شیمیایی (SAICM) در سال 2006 مجددا تایید شد. پروژه IPCS در زمینه هماهنگ‌سازی رویکردهای ارزیابی خطر ناشی از مواجهه با مواد شیمیایی (پروژه هماهنگ سازی) تحت دستور جلسه UNCED شماره 21، فصل 19 انجام می‌گردد و به اجرای SAICM یاری می‌رساند . به ویژه، این پروژه به هدف SAICM در زمینه کاهش خطر، و برنامه‌ریزی جهانی SAICM برای فعالیت عملی به منظور "توسعه و استفاده از روش های جدید و هماهنگ برای ارزیابی خطر" می‌پردازد.

به دلیل مسائل اخلاقی، معمولا نمی‌توان اثرات سلامتی بالقوه مرتبط با مواجهه انسان‌ها با مواد سمی را به طور مستقیم در یک محیط آزمایشی از قبل برنامه‌ریزی شده ارزیابی کرد. در عوض، فرآیند ارزیابی اثرات سلامتی انسان‌ها به طور متداول نیازمند اتکا به داده‌هایی است که صرفا به طور غیر مستقیم مرتبط می‌باشند. به عنوان مثال، ممکن است داده‌ها با گونه‌های دیگر، سناریوی مواجهه‌ای متفاوت از سناریوی قابل کاربرد برای انسان‌ها یا زیر جامعه‌ای مشخص از انسان‌ها با تفاوت‌های بین فردی بسیار، فارغ از مواجهه با ماده شیمیایی مورد نظر، در ارتباط باشند. بنابراین، فرآیند ارزیابی اثرات سلامتی انسان به عنوان تابعی از مواجهه (بالقوه)، که به صورت توصیف مخاطره نشان داده می‌شود، لزوما شامل عدم قطعیت‌های مربوط به برون‌یابی غیر‌مستقیم نتایج مربوطه به انسان‌ها است. نادیده گرفتن این عدم قطعیت‌ها ممکن است منجر به ارزیابی‌های خطر ناکامل و همچنین تصمیم‌گیری و ارتباط خطر نابهینه شود. ارزیابی‌کنندگان خطر می‌بایست عدم قطعیت را به صراحت در نظر بگیرند. مدیریت خطر موثر نیازمند حذف عدم قطعیت نیست؛ بلکه، لازم است هرگونه عدم قطعیت مشهود گردد و در نظر گرفته شود.