گرما یکی از عوامل زیان‌آور مهم در محیط‌های شغلی و عمومی می‌باشد. بر اساس تخمین‌ها، تقریباً یک‌سوم جمعیت کره زمین در معرض مواجهه با شرایط جوی نامناسب می‌باشند که می‌تواند از ظرفیت گرمایی بدن انسان تجاوز کند. پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که تا سال 2100، نیمی از جمعیت جهان در معرض مواجهه با شرایط گرمایی قرار خواهند گرفت. همچنین نتایج مطالعات مختلف نشان می‌دهد که دمای کره زمین در حال گرم شدن می‌باشد، به‌طوری‌که ممکن است تا پایان قرن 21 دمای هوا بین 1/1 تا 4/6 درجه سانتی‌گراد افزایش یابد. در ایران با توجه به اینکه 82 درصد مساحت آن در نواحی بیابانی و نیمه بیابانی جهان قرار گرفته است، اهمیت این مسئله دوچندان می‌شود. علاوه بر این در ایران به‌عنوان یک کشور درحال‌توسعه صنایع و کارگاه‌های زیادی وجود دارد که در آن گرما به علت تبدیلات انرژی در فرآیندها تولید می‌شود و یا در محیط امکان انتشار دارد. این استرس حرارتی، هم در محیط‌های سرپوشـیده (صـنایع ذوب فلزات، فـولاد، ریخته‌گری و ...) و هـم در محیط‌های روباز (معادن روباز، کشاورزان و کـارگران ساخت‌وساز و ...)، و به­طور­کلی در کلیـه صـنایع کوچـک و بـزرگ، شـاغلین بسیاری را در معرض خطر قرار داده است. گرمای موجود در محیط کار از منابع مختلفی ایجاد می‌گردد که می‌توان در این بین وسایل و ماشین‌آلات گوناگون، فرایندهای تولید، تابش خورشید، وسایل روشنایی مصنوعی و شرایط جوی محیطی (خارج از محیط کار) را نام برد. همین مسائل باعث می‌گردد که گرما و رطوبت یکی از عوامل زیان‌آور مهم در صنایع باشد؛ به­طور­ی­که ممکن است تعداد زیادی از شاغلین در محیط مسقف و روباز در معرض و مواجهه با گرما قرار گیرند. فعالیت در محیط‌های گرم یکی از خطرات فیزیکی رایج در محیط‌های کاری است که می‌تواند علاوه بر ایجاد بیماری‌های ناشی از گرما و اثـر بـر سلامت شاغلین، سبب افزایش ریسک آسیب‌ها و حوادث شغلی شود. لذا، امروزه موضوع گرما در محیط کار موردتوجه بسیاری از کارشناسان و محققان حوزۀ بهداشت و سلامت قرار گرفته است.

جهت مشاهده اطلاعات و دریافت فایل کتاب کلیک فرمایید.